Filmy narkotyk, wywiad

Program to amerykańskie show telewizyjne składające się z kilku skeczy w wykonaniu stale współpracującej grupy komików, jednego gościa - znanej osoby ze świata showbiznesu oraz zaproszona grupa muzyczna.

Dziewczyny pracujące w jednym z najmodniejszych klubów go-go w Nowym Jorku tracą wszystkie oszczędności w wyniku krachu finansowego 2008 roku. Cały świat za kryzys wini nadzianych finansistów z Wall Street, którzy są częstymi gośćmi klubu. Szastają kasąniczym Wilki z Wall Street podczas, gdy ofiary ich machinacji nie mają z czego żyć. Dziewczyny postanawiają wymierzyć im sprawiedliwość i odzyskać stracone pieniądze. Pod wodzą pięknej i znającej życie Ramony organizują błyskotliwy przekręt. Wykorzystując swoje wdzięki i znajomość męskiej psychiki, sprawiają, że rekiny finansjery łykają przynętę jak płotki. Kasa płynie szerokim strumieniem, a dziewczyny rzucają się w wir szalonego i rozrzutnego życia. Wkrótce zachłyśnięte sukcesem i słodkim smakiem zemsty zaczynają tracić czujność…

„Internat" to opowieść o związkach między ludźmi, ambicji, władzy, walce z przeciwnościami życia i trudnych relacjach w grupie. Nastolatki zmuszone są dojrzeć i przejąć rolę rodziców. W serialu poznamy historie dzieci, które nie otrzymują wsparcia od rodziców, jak również zmagania matek, które poszukują zaginionych dzieci. Dodatkowo naszą uwagę przykują wplecione w trudy życia historie miłosne.

Dziennikarka Rebecka dowiaduje się, że jej mąż miał niegdyś romans z jej matką, Becky. Wkrótce dochodzi do tragedii i mężczyzna zostaje zamordowany.

Jeffrey Wigand był głównym świadkiem w procesie wytoczonym przez stan Missisipi i 49 innych stanów siedmiu największym amerykańskim koncernom tytoniowym. Proces ten odbił się szerokim echem na całym świecie i kosztował amerykański przemysł tytoniowy 246 miliardów dolarów. Wigand pracował w dziale badań firmy Brown & Williamson i znał najpilniej strzeżone tajemnice amerykańskiego przemysłu tytoniowego. Jego zwierzchnicy nie przypuszczali, że nadejdzie dzień, w którym podzieli się on tymi tajemnicami z opinią publiczną.

Halski cudem uchodzi z życiem, po kolejnej próbie zamachu na niego. Tymczasem w stolicy władzę przejmuje tajemniczy protegowany Iwanowa – Tuwara, który szybko pozbywa się konkurencji, zabijając szefów grup przestępczych, jednocześnie zostaje nowym prezesem „Geobanku” i sprowadza z Francji swojego przyjaciela, Jeana Pierra Mega. Razem planują wielki przekręt. Tajemniczy Kowalski, który jest w posiadaniu archiwum na wszystkich „świętych” w Polsce nie chce oddać gangsterom pięciu milionów dolarów, które Iwanow powierzył mu jako łapówkę dla Halskiego. Tuwara decyduje się na zlikwidowanie wroga. Egzekucji dokonuje Jerzy Ałgarski, czyli nikt inny jak Jurij, który oficjalnie nie żyje. Tuwara staje się jeszcze potężniejszy, kiedy wchodzi w posiadanie legendarnego „archiwum Kowalskiego”. Wkrótce skorumpowany minister organizuje na zlecenie mafii spotkanie polsko-niemiecko-rosyjskie w sprawie przejęcia kontroli nad rurociągami z gazem i ropą. Na trop spotkania wpada Halski i jego nowy przyjaciel – Wojtek – z którym pracuje w Biurze Ochrony Rządu…

Były detektyw wydziału zabójstw, Horatio Caine, kieruje grupą śledczych. Wspólnie rozwiązują zagadki kryminalne w dusznym i wilgotnym klimacie Florydy. Pracują w ekskluzywnych hotelach lub na bezdrożach Miami. Zespół tworzą profesjonaliści najwyższej klasy. Piękna, inteligentna, dwujęzyczna Calleigh Dusquene o południowym pochodzeniu jest specjalistką od balistyki. Tim Speedle, zadziorny, lecz pełen uroku detektyw to ekspert od pracy w terenie. Dla Erica Delko morze oblewające brzegi Miami nie ma tajemnic. Ostatnim członkiem załogi jest Alexx Woods, doświadczony i wytrawny koroner. Grupa tropi kolejne zbrodnie, zbiera i analizuje dowody, wskazuje winnych i żąda sprawiedliwości w imieniu ofiar przestępstwa.

Obraz ukazuje historię kobiecej kapeli rockowej The Runaways. Grupa powstała z inicjatywy perkusistki Sandy West i gitarzystek Joan Jett oraz Lity Ford w roku 1975. Wokalistką została Currie. Wkrótce muzykalnymi dziewczętami zainteresował się menedżer Kim Fowley, który wylansował zespół bazując na niezwykłym jak na owe czasu wizerunku rockmanek odzianych w bieliznę i skórę. W krótkiej lecz burzliwej karierze panie z The Runaways doczekały się przebojów takich, jak "Cherry Bomb", "Queens of Noise" czy "Born to Be Bad". Zespół zakończył działalność w roku 1979. Cheri Currie dołączyła do zespołu gdy miała zaledwie 15 lat - tyle samo, co dziś Dakota Fanning. Wokalistka eksperymentowała z narkotykami i nie stroniła od zakrapianych imprez.

Film oparty na faktach. Rok 1965. Jim Morrison (Val Kilmer) zakłada grupę rockową The Doors, która bardzo szybko zdobywa popularność. Charyzmatyczny wokalista nadużywa jednak alkoholu i narkotyków. W jego zachowaniu oraz twórczości widoczna jest fascynacja śmiercią i dążenie do autodestrukcji.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".